Of u nou investeert in een product, dienst of onroerend goed, de life cycle cost (LCC) is een belangrijk middel om de kosten in kaart te brengen. Hoe werkt deze maatstaf voor investeringen en waarom is deze belangrijk? De experts van Sensorfact leggen het uit!
De life cycle cost (LCC) is een maatstaf om de kosten van een investering in kaart te brengen. De LCC houdt rekening met de kosten van ‘kop tot staart’ van een investering.
Het gaat dus niet alleen om aanschafkosten, maar ook om voortbrengingskosten en bijvoorbeeld kosten voor sloop of demontage. Bij de LCC wordt net als bij de terugverdientijd de inflatie buiten beschouwing gelaten.
Met de LCC brengt u dus de kosten van een investering volledig in kaart. Het is namelijk niet alleen relevant wat de kosten voor de aanschaf van een investering zullen zijn, maar ook wat de kosten voor het onderhouden en, aan het einde van de cyclus, de kosten voor afbraak zijn.
Een investering die lage aanschafkosten met zich meebrengt, zou bijvoorbeeld meer onderhoudskosten met zich mee kunnen brengen.
Bedrijf A heeft de keuze uit twee productiemethoden. Een milieuonvriendelijke methode kost €100.000, maar met deze methode wordt meer CO2 uitgestoten. Hierdoor moet het bedrijf elk jaar €20.000 aan emissierechten van de ETS kopen.
Een milieuvriendelijke methode kost €150.000, maar zorgt ervoor dat bedrijf A maar €10.000 aan emissierechten per jaar nodig heeft. Beide methoden gaan 10 jaar mee. Overige kosten worden voor dit voorbeeld buiten beschouwing gelaten.
Milieuvriendelijke methode: €150.000+€10.000×10=€250.000
Dit voorbeeld laat zien dat ondanks lagere aanschafkosten, de milieuonvriendelijke methode van productie toch minder voordelig is op de lange termijn. De LCC neemt alle kosten in overweging, dus ook de kosten voor de extra uitstoot.
Op basis van de LCC komt bedrijf A dus tot een andere keuze dan op basis van een beoordeling van de aanschafkosten van beide methoden.
De LCC wordt berekend door alle kosten van een dienst, product of onroerend goed bij elkaar op te tellen. Het gaat om alle kosten voor de aanschaf, het in beheer hebben en de afbraak van het middel. Kosten die vaak worden genoemd zijn:
Voor de LCC wordt er niet gekeken naar de opbrengsten van een investering, maar naar de kosten ervan. Om goed te kunnen beoordelen of een investering de juiste keuze is, ten opzichte van andere investeringen, dienen ook de opbrengsten in kaart te worden gebracht.
De LCC wordt met name in de bouwsector veel gebruikt om de totale kosten van een gebouw in kaart te brengen, maar ook in de industriële sector wordt deze analyse veel toegepast. Zo kunnen bijvoorbeeld bedrijfsmiddelen en energiebesparende maatregelen aan de hand van de LCC worden geanalyseerd.
Vaak hebben ondernemers keuze uit tal van verschillende opties voor bouwprojecten of energiebesparende maatregelen, met verschillende levensduren en onderhoudskosten.
Met de LCC kunnen deze totaal verschillende mogelijkheden toch goed met elkaar vergeleken worden. Zo kan er een onderbouwde keuze voor de meest doelmatige oplossing worden gemaakt.
Door energiebesparende maatregelen toe te passen, kan bij een gebouw de Life Cycle Cost worden teruggebracht. Zo kan de Life Cycle Cost ook nadat het gebouw af is nog omlaag gaan.
Door een gebouw goed te isoleren wordt er bijvoorbeeld minder energie verbruikt om het te verwarmen. Tijdens de levensduur van een gebouw kan de LCC dus nog verminderen.
De LCC hangt sterk samen met de terugverdientijd, maar is vaak behoorlijk veel uitgebreider. Daardoor vinden veel mensen ook dat de LCC niet de tijd en moeite waard is om te investeren.
Veel onderzoekers stellen echter dat een uitgebreide life cycle cost analysis (LCCA) het beste criterium is om een bedrijfsmiddel of gebouw mee te beoordelen.
De discussie over de LCC gaat vaak over de vraag hoe breed de analyse moet zijn. Bij andere analysemethoden, zoals de Whole-Life Costing, worden ook externe effecten meegenomen. Dit is bijvoorbeeld de schade aan het milieu, maar dit soort effecten zijn niet altijd uit te drukken in geld.
De LCC speelt ook een rol in Nederlandse wetgeving, namelijk de Aanbestedingswet in 2012. Volgens deze wet dient een overheidsinstelling een deal te sluiten met de aannemer met het economisch meest voordelige contract. Dit omdat de overheid natuurlijk publieke middelen besteedt en hier zou zuinig mogelijk mee moet omgaan.
Als er bijvoorbeeld een bouwproject door de overheid wordt gestart, vraagt zij verschillende voorstellen aan verschillende aannemers. Deze worden vervolgens getoetst op economische voorwaarden.
De voorstellen worden beoordeeld op de zogenoemde ‘gunningscriteria’:
1. Beste prijs-kwaliteitverhouding
2. Laagste kosten op basis van kosteneffectiviteit, zoals de levenscycluskosten (LCC);
3.De laagste prijs.
De LCC is dus één van de criteria waar de overheid op moet beoordelen met welke aannemer het in zee gaat.
De Aanbestedingswet uit 2012 gaat ook in op wat die LCC dan zijn. Deze worden als volgt gedefinieerd:
Levenscycluskosten hebben betrekking op de volgende kosten gedurende de levenscyclus van een product, dienst of werk:
Het gaat dus niet alleen om kosten voor het gebruik, de aanschaf of de afbraak van het product, maar ook om kosten met betrekking tot milieueffecten. Dit kunnen bijvoorbeeld kosten voor emissierechten zijn, zoals in het eerder gegeven voorbeeld.
LCC wordt vaak in verband gebracht met de LTAP (Lange Termijn Asset Planning). Hoewel beide begrippen sterk samenhangen, zijn ze zeker niet helemaal hetzelfde. De LTAP is een hulpmiddel dat inzicht geeft in het in stand houden of vervangen van verschillende onderdelen.
In het geval van een huis bijvoorbeeld, kan de LTAP inzicht geven in wanneer bijvoorbeeld de cv-ketel vervangen moet worden door een warmtepomp. Ook laat de LTAP zien wat deze maatregelen gaan kosten.
Waar de LCC dus puur om het berekenen van de kosten gaat, is de LTAP een plan met de verschillende onderhoudsmaatregelen die in de toekomst zullen moeten worden getroffen.
Eén van de vele manieren om de LCC van uw assets naar beneden te brengen is het werken met Predictive Maintenance (PdM). Bij predictive maintenance wordt door middel van sensoren en algoritmen voorspeld wanneer onderhoud aan een apparaat nodig is.
Op deze manier wordt er nooit te vroeg onderhoud gepleegd (als het nog niet nodig is), maar ook niet te laat (als de machine het al begeven heeft).
Doordat het onderhoud altijd op exact het juiste moment ingepland én gepleegd wordt worden onderhoudskosten bespaard, is er minder downtime en gaan apparaten langer mee. Hierdoor nemen ook de Life Cycle Costs van apparaten af.
Liefst 95% van de bedrijven die Predictive Maintenance gebruiken ervaren verbetering na het implementeren ervan. Apparaten die met PdM onderhouden worden gaan 20% langer mee.
Bij Sensorfact hebben wij de nummer één tool voor predictive maintenance. Met onze trillings-, warmte- en stoomsensoren maken we de status van uw apparaten inzichtelijk.
Onze algoritmen analyseren de data en vertellen u wanneer onderhoud noodzakelijk is. Zo verlaagt u de Life Cycle Costs van uw assets.
Het grootste nadeel van predictive maintenance is zoals gezegd de hoge kosten voor de investering. Daar hoeft u zich bij ons geen zorgen om te maken: wij werken met onze sensoren volgens een abonnementsmodel. Hierdoor betaalt u per maand en komt u niet in één keer voor een hoge rekening te staan.
Naast predictive maintenance zijn wij ook gespecialiseerd in energiemanagement. Onze sensoren meten het energieverbruik van uw machines en onze algoritmen stellen besparingen voor. Met een energieadvies van onze experts bespaart u tot wel 15% op de energierekening!
Bent u geïnteresseerd in onze producten? Neem dan contact met ons op.
Of u nu energie wilt besparen of onderhoud wilt voorkomen, wij kunnen u laten zien welke voordelen onze slimme oplossing heeft voor uw fabriek. Begin direct met het besparen van tijd en kosten.
Vraag een gratis demo aan